SCENA CST
CST edycja IV
Dział programowy CST-Scena prezentuje szerokiej publiczności spektakle z obszaru tańca współczesnego, performansu, teatru fizycznego oraz sztuk pokrewnych. Pokazuje prace różnych grup artystów i artystek: studentów oraz absolwentów szkół o kierunkach związanych z tańcem; artystów/artystek niezależnych, grup/kolektywów/zespołów zrzeszających adeptów, zawodowych tancerzy, amatorów, a także grup międzypokoleniowych.
Kuratorka: Katarzyna Stefanowicz
Odsłony tematyczne:
„Taniec, dialog, człowiek, kultura”
Blok programowy „Taniec, dialog, człowiek, kultura” definiuje taniec jako narzędzie komunikacji, przekazujące treści i idee, docierające do różnych poziomów wrażliwości widza. Mamy nadzieję, że różnorodność spektakli pozwoli publiczności budować i wzbogacać własny alfabet sztuki tańca.
„Scena otwarta dla młodych”
Blok programowy „Scena otwarta dla młodych” jest odpowiedzią na potrzeby środowiska, umożliwia prezentacje prac młodych twórców i twórczyń oraz młodych tancerzy i tancerek w profesjonalnych warunkach scenicznych.
„Taniec i nowe media”
Blok programowy „Taniec i nowe media” prezentuje niszowe, transmedialne prace, wymagające spotkania oraz współpracy twórców różnych dziedzin – tancerzy/ek, choreografek/ów, muzyków/ek, kompozytorów/ek, artystek/ów wizualnych oraz programistów/ek.
Wieczór 1 (Scena otwarta dla młodych) / TO TY
„Opowieść o poszukiwaniu siebie wśród swoich obliczy, szukaniu własnego głosu w kakofonii wewnętrznych głosów i odnajdywaniu osobistej wolności, która zamiast odrzucać, uczy kochać.”
Spektakl powstał w 2022 roku jako projekt dyplomowy na Akademii Muzycznej im. Grażyny i Kiejstuta Bacewiczów w Łodzi. Jest to metafora rozpoznania, zmagania się oraz integracji procesów wewnętrznych zachodzących w trakcie rozwoju osobowości. Spektakl zawiera fragment choreografii Medhi’ego Walerskiego w reżyserii autora spektaklu.
Reżyseria i choreografia: Sebastian Flegiel
Dramaturgia: Sebastian Flegiel, Agata Sztarbała
Tekst: Sebastian Flegiel
Muzyka: Oryginalna kompozycja – Tomasz Wyrwa, Pearl Jam – Do the Evolution, Benjamin Clementine – Adios, Bernardo Bastos – Espiritu de Arbol
Tancerze: Paweł Jacak, Malwina Świstoń, Karolina Łykowska, Aleksandra Łuczak, Aleksandra Kępińska, Daria Resztak, Oliwia Obrębska, Oliwia Ołdziejewska, Marcelina Kostecka, Mariola Dubiel, Natalia Feret.
Sebastian Flegiel
Podążam wieloma ścieżkami. Do tej pory tylko w kilku osiągnąłem satysfakcjonujący mnie poziom. Z natury jestem inżynierem, filozofem i przede wszystkim ruchowcem i tancerzem. Ruszam się od 40 lat. Tańczę od ponad dwudziestu. Kilku rzeczy jestem już świadom, inne wciąż czekają bym je odkrył. Jestem tancerzem, performerem, dyplomowanym instruktorem tańca, certyfikowanym masażystą oraz adeptem Aikido. Fascynuje mnie motoryka, anatomia, dynamika ruchu. Jego znaczenie i odbiór przez widza w oparciu o wspólnie czytaną symbolikę. Choć tańczyłem i uczyłem się od wielu bardziej i mniej znanych osób, w ciągu tych dwóch dekad, moje zrozumienie ruchu i tańca, a zarazem materiał dydaktyczny, stał się sumą wszystkich technik i doświadczeń, jakimi się zajmowałem lub zajmuję. Zsyntetyzowanych poprzez moje własne zrozumienie i osąd. Cieszę się życiem w ruchu!
Wydarzenie na FB: https://fb.me/e/6gNj5LHBS
Wieczór 2 (Taniec, dialog, człowiek, kultura) / Goździk w pustej muszli
Poszukują końca początku i początku końca. Wychodząc od impresji na temat rzeźby „Pocałunek” rumuńskiego twórcy Constantina Brâncuşi, artyści przyglądają się tematowi długoletnich związków miłosnych. Co dzieje się po zakończeniu pierwszego, idyllicznego, fizycznie intensywnego, sklejającego, ale też przekraczającego etapu miłości romantycznej? Czy po jej obumarciu ewoluuje w relację dojrzalszą, intymniejszą, głęboko emocjonalną, w której dwie osoby mogą być jednocześnie blisko i daleko od siebie? Jak mój bliski Tobie organizm patrzy na Twój organizm z dystansu indywidualnych potrzeb? Jak, po tylu wspólnych posiłkach, reaguje na Ciebie moja odrębna wątroba? Instrument wielkości zaciśniętej pięści, jak można traktować Cię poważnie? Serce ser chce. Weź się nie zaciskaj na mnie. W spektaklu twórcy przyglądają się miłości, która następuje po tej wynoszonej na piedestał. Poszukują początku końca i końca jej początku.
„Goździk w pustej muszli” został wyróżniony w kategorii Najlepszy spektakl taneczny w sezonie 2021/22 przez Alicję Müller na łamach miesięcznika Teatr za poetycką opowieść o dojrzałych podmiotach miłosnych, w której „kocham” mówią nie tylko serca, ale też płuca oraz wątroby; ruch zaś, tak czuły i uważny, a jednocześnie figlarny i burzliwy, namiętny i luzacki, nie ucieleśnia patosu wielkich gestów, lecz pragnienie poznania – zarówno siebie, jak i Innego, także tego, który, choć bliski, bywa utrapieniem, nieznośnym jak popsute radio.
.
Koncepcja: Aleksandra Bożek-Muszyńska
Choreografia, kreacja i wykonanie: Aleksandra Bożek-Muszyńska i Piotr Skalski
Muzyka: Marcin Janus
Reżyseria świateł: Ewa Garniec
Producent: Krakowski Teatr Tańca
Szczególne podziękowania dla Hanny Bylki-Kaneckiej za ogromne wsparcie.
Wydarzenie na FB: https://fb.me/e/rFCR1JsBB
Wieczór 3(Taniec, dialog, człowiek, kultura) / na dwóch nogach/ bi(g)gender
Działanie „na dwóch nogach” jest kontynuacją, rozpoczętego przez autorki w 2019 roku, kolektywnego badania idei siostrzeństwa w tańcu, choreografii i improwizacji kontaktowej. Tytuł spektaklu odnosi się do związku frazeologicznego „stanąć na nogi” czyli złapać równowagę, dojść do siebie, odzyskać siły, pozbierać się, uniezależnić się.
W obrębie zdarzenia publiczności powierzona zostaje rola świadka osobliwej wiwisekcji, w której dwie choreografki ożywiają przeskalowany kostium. Garnitur „bi(g)gender” powstał w ramach tworzenia kolekcji costYOUme / YOUniform w 2017 roku w Belgii na Królewskiej Akademii Sztuk Pięknych w Antwerpii. Obiekt nawiązuje do modowego typu androgyna, czyli połączenia cech męskiej i kobiecej fizyczności, które spotykają się w symbolicznej harmonii dwoistości. Przy tworzeniu tej pikogramowej sylwetki została użyta graficzna reprezentacja tożsamości, które wyrażają się w wybranej formie i kolorze kostiumu.
Choreografii towarzyszy muzyka skomponowana na cztery ręce i pianino, nagrana z wnętrza instrumentu.
Podczas spektaklu istnieje możliwość zmiany miejsca w przestrzeni: stania, siedzenia i leżenia. Można także korzystać z urządzeń elektronicznych, archiwizując siostrzane działanie za pomocą aparatów i telefonów komórkowych. Wieczór potrwa około 40 minut. Po prezentacji zapraszamy do rozmowy.
Natan Kryszk – saksofonista, malarz i rzeźbiarz. Współzałożyciel tria Pokusa (Olter/Bryndal/Kryszk), które występowało na wielu festiwalach, takich jak Off Festiwal, Jazz nad Odrą, Niewinni Czarodzieje, Jazz Jantar, czy Unsound, oraz na deskach wielu klubów. Uczestniczy w tworzeniu warszawskiej sceny improwizowanej, m.in w Warszawskiej Orkiestrze Improwizowanej Ray’a Dickaty’ego. Jako rzeźbiarz współpracuje z Grupą Nowolipie, Pawłem Althamerem, Józkiem Gałązką, Adą Rączką. Autor muzyki do spektakli teatralnych i tanecznych Irada Mazaliacha, Justyny Sobczyk, Teatru 21, Darii Kopiec, Marty Ziółek, Weroniki Pelczyńskiej i Patrycji Kowańskiej.
Magda Fejdasz – aktorka – tancerka, choreografka. W 2013 ukończyła Akademię Sztuk Teatralnych w Krakowie, Wydział Teatru Tańca w Bytomiu. Brała udział w programie Teatr Formy – Działania Performera odbywającym się w Krakowie i Bergen, prowadzonym przez Ole Martina Meland (Carte Blanche, Norwegia) a także Choreo Lab Warszawa- Zurich – warsztatach dla młodych tancerzy i choreografów z Polski i Szwajcarii (Centrum w Ruchu). Stypendystka programu twórczego TanzMedienAkademie w Bauhaus Universitat (Weimar 2010). W 2016 r. otrzymała Stypendium Twórcze Miasta Przemyśl. Współpracuje zarówno z teatrami instytucjonalnymi, kolektywami twórczymi jak i niezależnymi artystkami m.in. z Teatrem Kochanowskiego w Opolu, Teatrem Łaźnia Nowa w Krakowie, Teatrem Powszechnym w Warszawie, TR Warszawa/ Muzeum POLIN, Komuną/Warszawa i kolektywem dotcompany, Centrum w Ruchu oraz Martą Ziółek, Renatą Piotrowską, Pamelą Leończyk czy Darią Kopiec. Współpracuje również z artystkami i artystami innych dziedzin współtworząc projekty video, instalacje performatywne i teledyski. Współtworzy inicjatywę choreograficzną praktyk siostrzeństwa.
Monika Nyckowska – scenografka, autorka kostiumów i architektka. Absolwentka Królewskiej Akademii Sztuk Pięknych w Anwterpii – jej dyplomowa kolekcja kostiumów otrzymała wyróżnienie oraz nominację do nagrody Hugo Roalandt’a. Skończyła studia na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej oraz Wydziale Scenografii Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie gdzie jest doktorantką. Za dyplomowy projekt scenografii i kostiumów do Wiśniowego sadu A. Czechowa pod kierunkiem prof.Marcina Jarnuszkiewicza otrzymała nagrodę im. Jerzego Moskala w 2013 roku. Studiowała również na kierunku scenografii w École Nationale Supérieure d’Architecture de Paris-La Villette. Jest absolwentką Gender Studies na Polskiej Akademii Nauk.
Jako scenografka i kostiumografka współpracowała z przy produkcjach teatralnych i telewizyjnych z takimi reżyserami jak Agnieszka Glińska, Agnieszka Lipiec-Wróblewska, Janusz Opryski, Elżbieta Depta i Aleksandra Jakubczak. Tworząc scenografie pracowała między innymi w Teatrze Wielkim Operze Narodowej, Narodowym Starym Teatrze w Krakowie, Teatrze Studio, Teatrze Dramatycznym i Tr Warszawa. Współtworzyła spektakle choreograficzne z Weroniką Pelczyńską. Pracowała w Troubleyn/Jan Fabre w Antwerpii przy kostiumach do spektaklu Belgian rules/Belgium rules w reżyserii Jana Fabre. Brała udział w wystawie podczas II Festiwalu Nowej Scenografii w Centrum Scenografii Polskiej w Muzeum Śląskim oraz w wystawie Capita M w Antwerpii.
Weronika Pelczyńska – absolwentka Eksperymentalnej Akademii Tańca Współczesnego SEAD w Salzburgu, Politechniki Warszawskiej (Wydział Inżynierii Produkcji oraz Wydział Zarządzania) oraz Uniwersytetu Warszawskiego (Instytut Kultury Polskiej). Stypendystka programów: DanceWEB 2013 ImpulsTanz, Carte Blanche 2013,Alternatywnej Akademii Tańca 2017 i 2019, Instytut Adam Mickiewicz w 2021 oraz Miasta Stołecznego Warszawa w 2022. Jako tancerka i performerka współpracowała z twórcami w Polsce, Niemczech, Austrii, Francji czy Chorwacji. Od 2010 roku przygotowuje choreografię dla teatrów dramatycznych, filmów, teledysków i reklam. Od 2011 roku prowadzi indywidualne i kolektywne projekty artystyczne m.in. „Europa. Śledztwo”, “it will come later”, “kula”, “still standing”, „Kuliści”, “Wędrujący Uniwersytet Muranowski: Miasto w Ruchu”. W latach 2018-2020 związana z międzynarodowym kolektywem iCoDaCo. Wykładowczyni Akademii Teatralnej w Warszawie. Współtworzy Centrum w Ruchu oraz inicjatywę praktyk siostrzeństwa. W praktyce choreograficznej interesuje ja budowania tego, co wspólne przy jednoczesnym wzmacnianiu tego, co indywidualne. Taniec jest dla niej kanałem społecznej emancypacji z płciowych, historycznych, kulturowych i rasowych stereotypów. Jest zwolenniczką powrotu do ciała jako źródła niekończącej się inspiracji, kreatywności oraz odrodzenia.
kostium: Monika Nyckowska
muzyka: Natan Kryszk (kompozycja i wykonanie), Aleksander Żurowski (realizacja i wykonanie nagrania)
choreografia i wykonanie: Weronika Pelczyńska, Magda Fejdasz
Specjalne podziękowania dla Patrycji Kowańskiej, Moniki Szpunar, Klaudyny Schubert, Jakuba Odzioby, Agnieszki Orlińskiej, Bożeny Zaremby i Centrum w Ruchu.
Wydarzenie na FB: https://fb.me/e/141clYUx4
Wieczór 4 (Taniec, dialog, człowiek, kultura) / VALESKA VALESKA VALESKA VALESKA
W spektaklu VALESKA VALESKA VALESKA VALESKA czwórka tancerzy/rek zaprasza widzów do instalacji performatywnej w przestrzeni na styku kabaretu, cyrku, kinderbalu i wystawy w galerii sztuki nowoczesnej. Punktem wyjścia jest życiorys i twórczość Valeski Gert – jej osobliwa, całkowicie oderwana od konwenansów praktyka artystyczna oraz współczesna, niestabilna rzeczywistość zderzona z realiami pracy współczesnych freelancerów. Być może odpowiedzią na niestabilną naturę naszych czasów może być język groteski?
Valeska Gert specjalizowała się w solowych miniaturach tanecznych o solidnej dawce ekscentryzmu, pełnych wyrazistej mimiki. Deformowała w nich rzeczywistość, dążąc do absurdu i abstrakcji, wykorzystując własne ciało jako instrument. Uważana za prekursorkę awangardowego performance’u, jednocześnie nigdy nie weszła do tanecznego mainstreamu.
VALESKA VALESKA VALESKA VALESKA to kolaż na bazie materiałów dokumentalnych z życiorysu Gert, (i)grający z faktami i wyobrażeniem. To spektakl-kapsuła czasu, bazujący na groteskowej obecności performerów/rek podejmujących ważne tematy, niekoniecznie w poważny sposób.
Koncept, reżyseria, choreografia: Dominika Knapik
Asystent choreografki: Dominik Więcek
Kreacja i performans: Daniela Komędera-Miśkiewicz, Dominika Wiak, Dominik Więcek, Monika Witkowska
Scenariusz i dramaturgia: Patrycja Kowańska
Reżyseria światła, video: Wolfgang Macher
Muzyka: Doministry Dominik Strycharski
Kostiumy: Dominik Więcek
Kierowniczka produkcji: Alicja Berejowska (Perform for Change)
Produkcja: Fundacja Performa
Partnerzy: Centrum Kultury w Lublinie, Lubelski Teatr Tańca, Teatr Łaźnia Nowa,
Dom Utopii – Międzynarodowe Centrum Empatii, Instytut im. Jerzego Grotowskiego
Prapremiera: 25.11.2022 r.
Premiera spektaklu dofinansowana jest przez Narodowy Instytut Muzyki i Tańca w ramach programu własnego Zamówienia choreograficzne 2022, finansowana ze środków Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego.
Premiera spektaklu zrealizowana dzięki wsparciu prywatnego sponsora – Dominiki Knapik.
Szczególne podziękowania dla Krakowskiego Centrum Choreograficznego, Stowarzyszenia Edukacji Krytycznej, Kamili Kamińskiej i Marka Gluzińskiego.
Wydarzenie na FB: https://fb.me/e/PzwS3cVT
Wieczór 5 (Taniec, dialog, człowiek, kultura) I Opowieść o drzewie
Kasia Stefanowicz, Michał Marecki
Opowieść o drzewie to bajka dla dzieci w wieku przedszkolnym. Ciepła, pełna metafor opowieść o przyjaźni, wzajemnej pomocy, różnorodności, trosce o przyrodę niesie ważny przekaz: nie jesteśmy na świecie sami, jesteśmy częścią większej całości, o którą trzeba dbać.
Drzewo może być bardzo, bardzo duże, lub też całkiem małe. Jedno jest pewne: życie każdego, nawet największego drzewa zaczyna się od maleńkiego nasionka. Nasza opowieść również zaczyna się od nasionka, które miało szczęście, ponieważ upadło do małego zagłębienia w bardzo żyznej ziemi. Posłuchajcie co było dalej.
Opowieść o drzewie jest bajką dźwiękową, w której muzyka tworzy nastrój i tło dla słów oraz tańca. Twórcy przywołują dźwięki lasu zachęcając widzów do wspólnego działania – śpiewania, wydawania i tworzenia dźwięków oraz wykonywania prostych ruchów.
Taneczny poranek dla dzieci odbywa się w ramach programu CST-SCENA, IV edycja Centralnej Sceny Tańca w Warszawie. Blok programowy „Taniec, dialog, człowiek, kultura” definiuje taniec jako narzędzie komunikacji, przekazujące treści i idee, docierające do różnych poziomów wrażliwości widza. W ramach tego bloku pokażemy spektakle twórców młodego i starszego pokolenia, zespoły oraz duety, przedstawienia wykorzystujące różnorodne techniki ruchu: taniec współczesny, teatr fizyczny oraz sztuki pokrewne. Mamy nadzieję, że ta różnorodność pozwoli publiczności budować i wzbogacać własny alfabet sztuki tańca.
Pomysł i realizacja: Teatr Hipopotam – Kasia Stefanowicz i Michał Marecki
Wydarzenie na FB: https://fb.me/e/CMME4feS
