Menu
Site-specific to blok działań CST zgłębiający działania na pograniczu tańca, choreografii i działań site-specific. Sztuka site-specific obejmuje działania artystyczne stworzone z myślą o funkcjonowaniu w precyzyjnie określonym miejscu oraz interwencje artystyczne w przestrzeni powodujące jej przeobrażenie. Poprzez partycypacyjny i interaktywny charakter, jak również poprzez realizację działań twórczych i prezentacji performatywnych w przestrzeniach publicznych, widz nierzadko staje się integralną częścią działań z tego nurtu. Celem działu jest promocja sztuki interdyscyplinarnej oraz eksperymentalnej, do których zaliczane są działania site-specific. Wyjście z tańcem poza przestrzenie taneczne i sale prób to wyjątkowa możliwość dla tancerzy na zmianę perspektywy, zainspirowanie się otoczeniem, usłyszenie i poczucie specyfiki przestrzeni. To kwestionowanie instytucji jako jedynego miejsca do prezentacji sztuki, ukazuje szerokie spektrum przenikania się sztuki współczesnej, w tym przypadku sztuki tańca do życia codziennego.
Kuratorka: Angelika Mizińska
„Ekosomatyczne praktyki choreograficzne” to mikroproces badawczo-artystyczny, podczas którego zespół choreografek – Alicja Czyczel, Katarzyna Sztarbała, Natalia Oniśk – będzie budować relacje z lokalną przyrodą oraz wytwarzać kolektywnie narzędzia, partytury (z ang. score) i wrażliwy język opisu doświadczenia wyłaniające się na styku pracy z ruchem, wybranymi obszarami somatyki oraz uważnym byciem w konkretnym otoczeniu przyrodniczym Warszawy. Zależy nam na tym, aby w nasze usytuowane i ucieleśnione procesy współ-stawania się wpleść eko-krytyczną wrażliwość na wielogatunkowe zależności i materialne światotworzenia.
Tygodniowy proces rozłożony będzie w czasie i będzie rozwijać się w dzikich zakątkach, nadrzecznych terenach i nieużytkach Warszawy przy twórczym udziale zaproszonych gościń i gości, przedstawicielek innych dziedzin sztuki i nauki.
W trakcie procesu odbędzie się otwarty dla publiczności moment bycia-z. Zapraszamy do śledzenia pracy w trakcie procesu oraz w dedykowanym temu pokazowi dla publiczności w dniu 14 czerwca o godzinie 20.00.
Artystki: Alicja Czyczel (inicjatorka prac zespołu), Natalia Oniśk, Katarzyna Sztarbała, Marta Szypulska (kostiumy) i gościnie, goście
Kuratorka: Angelika Mizińska
Daty realizacji: 11-16 czerwca 2021
Wydarzenie dla publiczności: 14 czerwca 2021, godz. 20.00
Miejsce: Kamień. Pawilon Edukacyjny
Zdjęcia: Marta Ankiersztejn-Węgier
„Za mocno skupiamy się na sobie samych, zapominając, że nie jesteśmy jedynymi zwierzętami na Ziemi” – stwierdzenie Joanny Bednarek stało się punktem wyjścia dla proponowanej tu praktyki choreograficznej. Naturokulturowy kształt środowiska powstaje w wyniku tysięcy interakcji międzygatunkowych. To, co wydaje się jedynie krajobrazem dla ludzkiej aktywności to złożone relacje z innymi organizmami żywymi. Relacje, które my ludzie bierzemy za pewnik, których bardzo często nie dostrzegamy i to nasza ignorancja, nasza nieświadomość międzygatunkowa sprawiają, że nie dostrzegamy obecnej katastrofy – masowego wymierania gatunków. A przecież skoro jesteśmy jednym ekosystemem to czyż nie jest tak, że gdy jeden gatunek wymiera, wymiera część ekosystemu a tym samym część nas?
Wymieranie ordowickie (ok. 438 mln lat temu).
Wymieranie dewońskie (ok. 374 mln lat temu).
Wymieranie permskie (ok. 250 mln lat temu).
Wymieranie triasowe (ok. 201 mln lat temu).
Wymieranie kredowe (ok. 66 mln lat temu).
Szóste wymieranie: teraz.
Jaką formę może przyjąć zauważanie i uświadamianie sobie tych zerwanych relacji? Jak wpływa to na kształt krajobrazu?
„Dokumentacja znanych przypadków wymierania może się wydawać jedynym sposobem udowodnienia, że znajdujemy się w samym środku kryzysu biotycznego; właśnie takich dowodów domagają się sceptycy. W końcu nie może być sprawy o morderstwo, jeśli nie znaleziono zwłok. (…) Sądzę, że „anegdotyczne” świadectwa wymierania na całym świecie, przekazywane nam przez ekologów, to zaledwie wzmianki o katastrofalnym stanie rzeczywistości, a procesy wymierania przebiegają po cichu, w większości przypadków nawet bez naszej wiedzy”
Podczas tygodniowej rezydencji wraz z zaproszonymi gościniami: Agatą Siniarską, Justyną Stasiowską, Magda Fejdasz, Ewa Rucińska i Daną Chmielewską zastanowimy się nad tym, w jaki sposób postrzegamy otoczenie i jakie nawiązujemy z nim relację. Poprzez metodologię choreograficzne będziemy starać się rozwijać uważność na otoczenie i umiejętność nawigacji pomiędzy różnymi kanałami uwagi. Ponieważ nasze działania będą się odbywać na terenie miasta to właśnie miasto stanie się naszym punktem badawczym, rozumianym jako ekosystem wspólnoty międzygatunkowej. Będziemy performować dla i z jego mieszkańcami, zarówno tymi ludzkimi jak i nie-ludzkimi, w miejscach ujarzmionych przez człowieka jak i tych zaanektowanych przez naturę.
Artystki: Aleksandra Osowicz, Agata Siniarska, Justyna Stasiowska, Dana Chmielewska, Magda Fejdasz, Ewa Rucińska
Kuratorka: Angelika Mizińska
Daty realizacji: 9-15 sierpnia 2021
Wydarzenie dla publiczności: 15 sierpnia 2021
Miejsce: Mała Kaśka, Oczyszczalnia Wody, Gocław, Okolice Mostu Siekierkowskiego
Zdjęcia: Maja Tybel, Marta Ankiersztejn-Węgier
Podczas trzeciej rezydencji odbywającej się w ramach bloku Site-specific, jako grupa artystek i artystów działających w formie kolektywu będziemy eksplorować temat przemieszczania się i migracji. W naszym procesie zbadamy temat zarówno na poziomie ciała i uważności, jak i w obszarze sposobów pokonywania przestrzeni miejskich, w których krajobraz zurbanizowany przeplata się z zielenią i naturą.
Poprzez wykorzystanie metodologii improwizacyjnych i choreograficzne będziemy rozwijać uważność na otoczenie i umiejętności nawigacji w przestrzeni, jako kolektywne ciało. Będziemy obserowować przemieszczanie się uwagi w obrębie naszej kinosfery i poza nią. Pogłębimy nasze zrozumienie tego, co oznacza akt chodzenia, przemieszczania się i migracji na poziomie ruchu i zmiany usytuowania w przestrzeni fizycznej w czasie pandemii Covid-19, w dobie informacji cyfrowej, w przestrzeni liminalnej miejskiego chaosu.
Zanurzymy się w proces refleksji, wychodząc z miejsca ciekawości, zadamy sobie pytania:
Gdzie i jak migruje nasza uwaga?
Jak bodźce zmysłowe pozwalają naszej uważności migrować się w obrębie własnej kinosfery i poza nią?
W jaki sposób te bodźce pozwalają nam przemieszczać się? Co popycha nas do zmiany?
Jak przestrzeń i okoliczności definiują sposoby przemieszczania?
Jakie pytania stawia ziemia, po której chodzimy? Jakie pytania zadaje mi jako człowiekowi, akt chodzenia? Jak zadawać pytania chodząc?
Czy decyzję o zmianie (miejsca) podejmuję samodzielnie, czy podejmujemy ją wspólnie, a może to decyzja podejmuje “mnie/nas”?
Czy zmiana wynika z ciekawości, przymusu, czy z potrzeby?
Kiedy jest czas, by dokonać zmiany?
Kiedy człowiek migruje: poszukuje odpowiedzi, czy nowych pytań?
Artystki i artyści: Agnieszka Bogusławska, Aleksandra Dahan, Yuliya Dzichkouskaya, Tomasz Domański, Tomasz Jagusztyn-Krynicki, Angelika Mizińska.
Kuratorka: Angelika Mizińska
Daty rezydencji: 16-29 września 2021
Wydarzenie dla publiczności: 29 września 2021, godz. 17.00
Miejsce: Parka Tadeusza Mazowieckiego, Warszawa
Zdjęcia: Yuliya Dzichkouskaya, Marta Ankiersztejn-Węgier
