Sztuka site-specific obejmuje działania artystyczne stworzone z myślą o funkcjonowaniu w precyzyjnie określonym miejscu oraz interwencje artystyczne w przestrzeni powodujące jej przeobrażenie. Poprzez partycypacyjny i interaktywny charakter, jak również poprzez realizację działań twórczych i prezentacji performatywnych w przestrzeniach publicznych, widz nierzadko staje się integralną częścią działań z tego nurtu. Wyjście z tańcem poza przestrzenie taneczne i sale prób to wyjątkowa możliwość dla tancerzy na zmianę perspektywy, zainspirowanie się otoczeniem, usłyszenie i poczucie specyfiki przestrzeni. W ramach tego działu zostaną zrealizowane i udokumentowane 2 pokazy pracy work in progress dotyczące różnorodnej tkanki miasta z udziałem zarówno zawodowych tancerzy jak również amatorów tańca.
Kuratorka: Paulina Święcańska
„Teraz jest przestrzeń. Kiedy jesteś?
O geografii osobistej i wspólnej obecności”
To, że czegoś nie widać, nie znaczy, że tego nie ma.
Widzisz połączenia, czy tylko różnice?
Co zauważasz? Oddzielenie czy jedność?
Czy dostrzegasz Wielkie w Małym i Całość w Części?
Jak często zdarza ci się patrzeć wzrokiem a widzieć sercem?
W jakiej wielkości normalnie żyjesz?
Nie mieścisz się w ciało-umyśle.
Czy możesz być tam, gdzie jesteś?
Wszyscy jesteśmy twórcami przestrzeni. Widzialnych i niewidzialnych. I jesteśmy wiecznymi mieszkańcami różnych rodzajów przestrzeni. Jednocześnie jednak każdy z nas jest nieskończoną przestrzenią samą w sobie, kształtowaną i projektowaną przez inne widzialne lub niewidzialne przestrzenie, zamieszkaną przez idee, ideały, marzenia i wizje.
W obecnym palącym kontekście – społecznym, politycznym, kulturowym i historycznym – różne wymiary tego, co nazywamy „przestrzenią” – indywidualny, społeczny, twórczy, a nawet sam rozwój człowieka – są globalnie kwestionowane i reinterpretowane. Co więcej, wraz z postępem technologicznym w niespotykanym dotąd tempie, światy wirtualne stają się coraz bardziej kuszącymi przestrzeniami „bezpiecznej” interakcji, a separacja ludzi staje się w pewnym sensie normą – wspólne badanie idei przestrzeni może być jedną z najbardziej istotnych i jednoczących rzeczy, jakie możemy zrobić jako zbiorowość.
Nasz projekt bada, jak i przy pomocy jakich narzędzi reagować na informacje przestrzenne i doświadczenia związane z miejscem w autentyczny i kreatywny sposób.
Proces twórczy prowadzący do powstania spektaklu będzie polegał na badaniu relacji między przestrzennymi i doświadczalnymi elementami miejsca. Częścią tego procesu jest rozwijanie umiejętności obserwowania, jak te relacje mogą informować i generować działania performatywne w czasie rzeczywistym. Jednym z celów badawczych będzie zrozumienie, jak interpretować poszczególne elementy lokalizacji, wymiaru i dizajnu: jakie znaczenie dziedziczą one jako część konstrukcji społecznej i jak performans może to znaczenie odciąć, wzbogacić lub przekroczyć. Będziemy korzystać z pytań przewodnich jako podejścia do negocjowania interakcji z przestrzenią i miejscem. Istotą tej praktyki jest percepcja jako aktywny proces, dzięki któremu nie tylko nadajemy sens otaczającemu nas światu, ale także go kształtujemy.
Wspólnie zastanowimy się, jak korzystać z ruchu, bezruchu, dźwięków, słów i czasu jako kluczy do otwierania nowych stanów i płaszczyzn znaczeniowych, które łączą to, co zwyczajne z surrealistycznym, formalne z nieformalnym, sacrum z profanum.
Rezultatem naszego wspólnego procesu będzie nie tylko peformance, ale też indywidualne uświadomienie sobie, jak przyswajać i organizować informacje podczas doświadczania i interakcji z przestrzenią, a także jak wprowadzić swój unikalny proces i tok pracy, który prowadzi do poszerzenia osobistej wizji i do głębszego źródła twórczego potencjału.
Twórcy:
Koncepcja i realizacja: Daniel Drago i Svitlana Pashko (Metamotion)
Kreacja: Agata Rutkowska, Emilia Kraszewska, Katarzyna Juchimiuk, Katarzyna Witkoś, Magda Halska, Marta Grzegorczyk, Marta Stachowiak, Mateusz Zbrzeźniak, Natalia Osiatynska, Paweł Kubiak, Stefano Silvino, Wei Xie, Daniel Drago, Sveta Bird
Miejsce: Plac i schody przed głównym Wejściem do PKiN (miedzy Teatrem Studio i Teatrem Dramatycznym)
Uczestnicy przez 11 dni poszukiwali znaczenia pojęcia delikatności i czułości w kontekście ruchu, własnej kinesfery, przeniesienia ładunku emocjonalnego i relacji ciała z ludźmi, przestrzenią publiczną oraz architekturą. Zadawali pytania dotyczące emocji, tego jak rozumiemy delikatność.
Czy obchodzę się w życiu w czuły i delikatny sposób?
Dlaczego delikatność przypisujemy często do grupy cech kobiecych?
Gdzie zaciera się granica pomiędzy przemocą i niekiedy autoagresją a czułością i współodczuwaniem na poziomie nie tylko fizycznym.
Jak te granice oraz ich przesuwanie może wpłynąć na zachowanie względem napotkanych osób, grupy czy przestrzeni lub danej sytuacji w której się znajduję.
Na podstawie tego researchu powstała kompozycja, która została zastosowana w przestrzeni na żywej tkance publicznej, w formie performance’u site specific.
Twórcy:
Koncepcja i choreografia: Michał Adam Góral