Krytyka jest elementem, który stymuluje zarówno artystów, jak i publiczność. Jest też formą komentarza, relacji, interpretacji lub popularyzacji dzieła tanecznego. Dzięki tekstom analizującym poszczególne działania artystyczne, twórcy mają możliwość poznania opinii na temat swojej pracy, zderzenia się z nowymi interpretacjami. Refleksje krytyczne, nawiązujące do innych dziedzin humanistyki, np. filozofii, psychologii, socjologii, a także do historii czy polityki, stanowią wartość obustronnej komunikacji między artystami i widzami. Dzięki przeczytaniu profesjonalnie przygotowanych tekstów krytycznych, publiczność ma okazję do wzbogacenia swojej wiedzy o tańcu, do nabycia nowych kompetencji odbiorczych, do znalezienia inspiracji w pracach choreograficznych czy wreszcie – do samego pogłębionego zainteresowania tańcem.
Dział KRYTYKA I TEORIA TAŃCA podzielony został na 4 bloki, z których każdy odnosi się do upowszechniania tańca i korespondujących z nim dyskursów. Będą to recenzje i przekrojowe teksty z wydarzeń realizowanych w ramach CST IV, podcasty z choreografami i choreografkami działu site-specific, rozmowy z twórcami autoportretów oraz panele dyskusyjne z zaproszonymi gośćmi ze świata sztuki tańca.
Kuratorka: Marta Seredyńska
By tworzyć, artysta potrzebuje wolności, swobody wyboru treści, technik, metod pracy. Ale potrzebuje też czegoś jeszcze – miejsca do pracy oraz środków finansowych. I to bez względu na to, czy pracuje solo, w duecie, czy w grupie. Zastanawiające jest więc, na ile możemy mówić o wolności twórczej, mając na uwadze uwarunkowania współczesnej polityki kulturalnej.
Uwarunkowania systemowe, z jakimi dziś mają do czynienia środowiska twórcze (w tym środowisko tańca) sprawiają, że powstają pewne modele pracy i współpracy artystycznej. Jednocześnie, w przypadku artystów tańca, mówić możemy nadal o braku wystarczającej liczby miejsc do pracy, jak również o niedostatecznym finansowaniu tańca ze środków publicznych. Nie mamy dziś ogólnopolskich centrów tańca czy choreografii, większość tancerzy i choreografów pracuje w oparciu o granty, konkursy, stypendia. Część z nich ma szczęście realizować działania w publicznych instytucjach. By jednak otrzymać do/finansowanie, należy zrozumieć tę machinę i przystąpić do gry według jej reguł. Na ile więc taki system pozwala na pełną wolność tworzenia?
Zespół ekspercki:
Marta Seredyńska
Ramona Nagabczyńska
Bartek Woszczyński